Neko♥ten – เมื่อคุณพยอนเจอกับเพื่อนบ้านคนใหม่

“ฮึก…”

เสียงครางวาบหวามดังมาจากภายในห้องนอนสี่เหลี่ยม  ภายใต้แสงสีส้มของโคมไฟโบราณบนโซฟาขนาดใหญ่ปรากฏร่างสองร่างที่นั่งคลอเคลียกันไม่ห่าง 

หนึ่งคือร่างบางที่มีหางและหูต่างจากมนุษย์ปกติ

และอีกหนึ่งคือเจ้าของเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ถูกแขวนทิ้งอยู่บนโคมไฟ

“นายท่าน…  นายท่าน…  แบบนั้น  อืม…  ดี…”  น้ำเสียงหวานหูเหมือนกับใบหน้าครางพึมพำอย่างพอใจ  สะโพกขาวบดเบียดไปกับแนวตะเข็บของซิปเหล็กที่ยังไม่ถูกรูดเพื่อจงใจเร่งเร้าสิ่งที่อยู่ภายใต้นั้นให้ลุกโชนและตื่นขึ้นดังไฟร้อน

“อึก…  อืม  ลิ้น…  นายท่านจงใช้ลิ้น  ข้าขอ  จงใช้ลิ้น…  ฮึก”  ออกคำสั่งให้อีกคนใช้อวัยวะไร้เส้นเอ็นในการครอบครองเม็ดพลอยสีชมพูของตน  ไม่ต่างจากเล็บยาวของนิ้วชี้เรียวที่บรรจงลากไล้ท้ายทอยของอีกฝ่ายให้ไรขนอ่อนบริเวณลำคอลุกชัน

“ดี…  อ่า…  ท่านพร้อมแล้ว…”  ยกลำตัวขึ้นเพื่อเตรียมตัวปลดปล่อยลำฟืนของอีกฝ่ายให้โผล่พ้นจากร่มผ้า  จุมพิตแผ่วเบาที่ไหปลาร้าขาวก่อนจะผลักอีกคนให้เอนตัวแนบไปกับพนักพิงของโซฟา  บีบเค้นฝ่ามือลงบนแท่งฟืนแล้วงัดมันออกมาให้เผชิญกับโลกภายนอก  เรียวหางสะบัดไปเพราะรู้สึกพึงใจเมื่อเห็นใบหน้าหล่อคมคายกัดปากอย่าเสียวซ่าน  กรีดกรายนิ้วไล้ไปตามเอ็นแข็งจนหยาดน้ำสีขุ่นไหลย้อยตามมาก่อนปาดมันเข้าไปในปากของตัวเอง

แผล่บ~

ลิ้นเล็กแลบออกมาเมื่อชิมรสชาติคาวจนพอใจแล้วเอวคอดก็ถูกอีกฝ่ายรั้งกอดให้โถมเข้าหาอย่างไม่ทันตั้งตัว  ทำให้เกิดเสียงหัวเราะดังขึ้นภายในห้องสี่เหลี่ยม

“ฮ่ะๆ  อย่ารีบร้อนสินายท่าน  ข้ารู้…  ว่าท่านต้องการขนาดไหน…”  จุมพิตหนักอีกทีที่ปลายคางของอีกฝ่ายแล้วจับแท่งฟืนให้สอดแทรกเข้ามาในจุดไฟในตัวเอง 

“อ่า…”

“ฮิๆ…  ร้อนดีไหมนายท่าน”  เอนหัวซบบ่ากว้างแล้วจงใจขมิบตอดรัดให้ลมหายใจของอีกฝ่ายขาดช่วงเมื่อได้ยินเสียงครางสุขสมดังแว่ว 

ไร้ซึ่งน้ำเสียงเจ็บปวด…

มีแค่ความสนุกที่ถูกเติมแล้วเติมเล่า…

“อ๊ะ  อ๊ะ  แรง  อ๊ะ  แรงแบบนี้ไม่สงสารข้าเหรอนายท่าน  อ๊ะ  ฮึก…”  จงใจยั่วยวนอารมณ์อีกฝ่ายผ่านน้ำเสียงหวานทั้งๆที่ความเจ็บนั้นไม่มีเลยสักนิด  เขี้ยวคู่งามขบเม้มที่ลำคอของอีกฝ่ายจนเกิดรอยแดงพลางกดนวดไตแข็งจนขึ้นสีจัด

“สงสารเหรอ  หึ  สงสารเหรอ…” 

“อ๊ะ  อ๊ะ  อ๊ะ  อ๊ะ  อ๊ะ!!!”  ครางออกมาจนหัวสั่นคลอนเมื่ออีกฝ่ายรัวแท่งฝืนเข้าแทงกระหน่ำทำให้ต้องจิกเล็บกรีดลงบนแผ่นอกเพื่อระบายความเสียวซ่านจนเลือดสีแดงโผล่ให้เห็น  แล้วก็ต้องหวีดร้องสุดตัวเมื่อเอ็นร้อนที่ถูกชักออกไปจนหลุดแทงเข้ามาพรวดเดียวอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

“สงสารสิ…  ทั้งสงสารและรักเลยล่ะ…  : D”