Neko♥eight - เมื่อคุณพยอนอยากชิมครีม

          

            “คุณพยอนอยากชิมครีม…”

           

            พูดไว้แค่นั้นแล้วใบหน้าหวานก็ก้มลงมาชิมริมฝีปากหยุ่นของคนที่กำลังตกใจ  ชานยอลได้แต่เบิกตาโตค้างเพราะความที่ไม่ได้ตั้งตัวว่าจะถูกจู่โจม

            จุ๊บ

            เสียงแตะกันของอวัยวะแสนนุ่มบนใบหน้าพร้อมรสชาติหวานละมุนทำเอาทั้งคู่เคลิบเคลิ้มเหมือนตกอยู่ในภวังค์  ไม่มีการแทรกสอดของลิ้นชื้นไม่มีการล่วงล้ำใดๆแค่เจ้าตัวน้อยแตะลงกลีบปากบางลงบนริมฝีปากของเขาแล้วเลียเบาๆเสมือนกำลังชิมครีมสีขาวแสนอร่อย

           

            แต่คนที่อร่อยกว่าน่าจะเป็นคุณเจ้านายมากกว่า

            ก็เล่นแข็งเป็นหินไปหมดทั้งร่างแล้ว!

            หลามน้อยลูกพ่อ  แปดโมงเช้าเคารพธงชาติแล้วเหรอลูก…  ฮึก

            ขนลุกซู่ยามที่ฟันซี่เล็กขบไปทั่วลำคอและใบหู  ยามที่ลิ้นชื้นแตะเลียบริเวณกกหูทำให้ชานยอลนึกอยากจะคว้าเอาใบหน้าของแมวแสนรู้ตัวนี้มาจูบเอาจูบเอาให้เข็ด 

            โทษฐานที่ชอบทำให้เจ้านายใจสั่น

            และเกิดอารมณ์ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง…  T  T

           

            “แผล่บ~  คิกๆ”  ถูไถใบหน้าของตัวเองเข้ากับแก้มสากของผู้เป็นนายจนคราบครีมเลอะไปทั่วใบหน้าน่ารักของตนเอง

              คุณพยอนกำลังชอบใจ…

            คุณพยอนกำลังชอบใจ  ชอบมาก  ชอบจนหางเล็กๆสะบัดไปมาดั่งอารมณ์ของเจ้าของ

            “จุ๊บ~”  เมื่อชิมครีมหวานจนตัวเองพอใจแล้วผละออกมาส่งยิ้มไร้เดียงสาให้คุณเจ้านายดู  ดวงตาวาวปรือฉ่ำเหมือนลูกแก้วสะกดให้ใบหน้าหล่อไม่ละสายตาหนีไปไหน 

            “เจ้านาย…  ครีมอร่อยจัง  เหมียว~” 

            “อืม…”  ยังมีหน้ามาบอกเสียงใสให้ฟังอีกนะเจ้าแมวแสบ

            “แต่หน้าของคุณพยอนมีครีมเลอะไปหมดเลย  ทำไงดีน้า…”  แสร้งเอานิ้วชี้ขึ้นมางับและช้อนตามองใบหน้าหล่อของผู้เป็นนายให้ช่วยแก้ปัญหา  ซึ่งฝ่ายชานยอลนั้น…

            สตั๊นนิ่งไปตั้งแต่ได้ยินคำแรกของลูกแมวขี้ยั่วแล้ว

            “…”

            “ต้องทำแบบนี้รึเปล่าน้า~  แบนนี้รึเปล่าฮะเจ้านาย…”  เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตอบโต้  คุณพยอนตัวแสบเลยจับฝ่ามืออุ่นที่ตนชอบซุกมาแนบแก้มนิ่มของตนเอง  และค่อยๆบังคับให้ฝ่ามือนั้นไล่ป้ายเช็ดครีมออกจากใบหน้าให้

            ชานยอลกำลังรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องยามที่นิ้มมือของเขาแตะลงบนผิวใสที่เปรียบเสมือนมาร์ชเมลโลนุ่มๆนั่น  เขารู้สึกกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากยามที่นิ้วชี้พัดผ่านริมฝีปากสีแดงสด  และเขารู้สึกกำลังจะตาย…

            “โอ๊ะ  มือเจ้านายเลอะ  คุณพยอนจะทำความสะอาดให้น้า…”

            ยามที่เจ้าตัวเล็กกำลังจะอ้าปากงับนิ้วกลางของเขาเข้าไป…

            จ๊วบ…

            เสียงดูดดึงโคนนิ้วมือหนาดังไปทั่วห้องน้ำชื้นๆ  ฟันซี่เล็กครูดไปกับนิ้วของร่างสูงราวกับเลียไอติมแสนอร่อย  รัวลิ้นรับปลายนิ้วจนชุ่มน้ำใสๆพาลจะทำให้หัวใจของอีกฝ่ายเต้นรัว  และปวดหนึบไปทั่วช่วงล่าง…

            “อึก…”  เมื่อทำความสะอาดจนตนคิดพอใจคุณพยอนตัวน้อยจึงผละออกมาแล้วนั่งปรือตามองฉ่ำหวาน 

            “อร่อยจัง  เมี้ยว~” 

            อดทน…  พร่ำบอกตัวเองอยู่แบบนั้น  กรามแข็งขบกันจนเส้นเลือดปูด  ชานยอลลอบกลืนน้ำลายดังเอื้อกแล้วรีบสะบัดหัวเรียกสติก่อนจะเอื้อมมือไปบีบจมูกรั้นเบาๆแล้วอุ้มเจ้าตัวเล็กลงมาจากเคาน์เตอร์

            ก่อนอื่นต้องเอาแมวขี้อ้อนนี่ออกไปก่อน  ไม่งั้นเขาคงไม่สามารถจัดการเจ้าลูกชายที่ตั้งโด่เด่ภายใต้ผ้าเช็ดตัวนี่ได้แน่ๆ

            “ออก…  ออกไปรอข้างนอกก่อนตัวแสบ  รอฉันอาบน้ำก่อนแล้วจะทำอาหารเช้าให้กินนะ”  เร่งดันหลังเจ้าตัวน้อยให้ออกไปพ้นเขตประตูห้องน้ำ  แต่ดูท่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมง่ายๆ  กรงเล็บบนนิ้วเรียวทั้งสิบถึงได้จิกขอบประตูไว้แน่นซะขนาดนั้น

            “ไม่ๆ  ม่ายยย  เมี้ยว~  คุณพยอนยังไม่ได้อาบน้ำเลย  เนี่ย~  เหม็นๆ”  อมลมเต็มแก้มอูมๆแล้วบอกเจ้านายเสียงจริงจัง  เจ้าตัวเล็กทำท่าจมูกฟุดฟิดๆเป็นการโชว์ให้อีกคนเห็นด้วยว่าตัวเองมีกลิ่นเหม็นๆ   ชานยอลกรอกตาไปมาอย่างจนปัญญา  สงสัยเขาคงต้องปล่อยให้เจ้าแสบนี่อาบน้ำแล้วไปหาที่สงบๆที่อื่นจัดการตัวเองแทน

            “ถ้างั้นคุณพยอนอาบน้ำ  ฉันไปรอข้างนอก  โอเคไหม?”  บอกเจ้าตัวน้อยแล้วดันหลังอีกฝ่ายให้เข้ามา 

            หมับ!

            “เจ้านาย!!!”  สะดุ้งโหยงทันทีที่เจ้าตัวเล็กคว้าแขนแล้วตะโกนเสียงดัง  กำลังจะก้าวออกไปได้แล้วเชียวคุณพยอนไม่น่าเรียกเอาไว้เลย  เม็ดเหงื่อเริ่มไหลออกมาตามไรผมเพราะอารมณ์ที่ต้องสะกดกลั้นเอาไว้ภายใน

            อดทนไว้หลาม  พ่อเอาใจช่วย…  T  ^  T

            “อะ…  อะไร”  หันกลับไปมองเจ้าตัวแสบตะกุกตะกัก

            “คุณพยอนเจอแล้ว!!!”

            จะ…  เจอ…?

            “เจออะไรคุณพยอน  รีบเข้าไปอาบ…”

            “นี่ไง!!  ของเล่นของคุณพยอน!!”

            หลาม…  พ่อขอโทษ…  แมวมันจะเล่นกับลูกน่ะ  T  ____  T

            จบ

            อรุอริ